10.03.2017|
00:02
Տե՛ր, ընդունի՛ր ունայնախոս աղոթքներս, որ դատապարտված կանգնած եմ Քո առջև՝ զգաստությունից ծուլացած, մտքի լույսից խոտորված ու երկյուղից ունայնացած: Բերանս անկապ բաներ է բարբաջում, աչքս նայում է ապշահար, և միտքս՝ թափառում: Չեմ աղոթում անզբոս մտքով ու չեմ խնդրում ողջ սրտով, չեմ կանչում Քեզ հավատով ու չեմ գոչում երկյուղով, արցունքներով չեմ հայցում և չեմ դողում ու սարսում պատասխանատվության օրվա համար: